ቅዱስ አባ እንጦንስ

እግዚአብሔር ቸር ከስሜት ተጸዕኖ የተላቀቀ የማያዳላ ከጊዜ በኃላ የማይለወጥ ነው፡፡ እግዚአብሔር መልካም በሚያደርጉ ሰዎች ላይ የሚደሰት እና እሱን ለሚያከብሩ ምህረትን የሚያደርግ ፣ በአንፃሩ ደግሞ በክፉ መንገድ የሚሄዱና በኃጢያት በወደቁ ሰዎች ላይ ፊቱን የሚያዞር ከሆነ አንድ ሰው እንዴት እግዚአብሔር የማይለወጥ ምክንያታዊ እና የማያዳላ ነው ብሎ ሊያስብና ሊናገር ይችላል?  ለዚህ መልሱ እግዚአብሔር ደስ አይለውም ወይም አይበሳጭም ፣ ምክንያቱም መደሰትና መናደድ ስሜታዊነት ናቸውና ፣ ወይም እሱን በሚያከብሩት ሰዎች በሚሰጡት ስጦታዎች ሥራውን አያከናውንም ፣ ይህ ማለት እሱ በደስታ ይለወጣል ማለት ነው፡፡ እግዚአብሔር ልክ እንደ ሰዎች ደስ ይለዋል ወይም ይከፋዋል ብሎ መገመት ትክክል አይደለም። እርሱ ጥሩና መልካም ነው ፣ እናም እሱ በረከትን ብቻ ይሰጣል እንጂ በጭራሽ ጉዳትን አያመጣም ፣ ሁልጊዜም የማይቀያየር ነው። በሌላ በኩል ፣ እኛ ሰዎች ፣ እግዚአብሔርን በመምሰል መልካም ብናደርግ ከእርሱ ጋር አንድ እንሆናለን፡፡ ነገር ግን እግዚአብሔርን ባለመምሰል ክፉ የምንሆን ከሆነ ከእርሱ እንለያለን፡፡ በቅድስና በመኖር በታማኝነት በማያወላውል አቋም በቅድስና ከእግዚአብሔር ጋር እንዋሃዳለን ፤ ክፉ ከሆንን ግን ጠላታችን እናደርገዋለን፡፡ በዘፈቀደ በእኛ ላይ ተቆጥቶ አይደለም ፣ ግን የእግዚአብሔር ብርሃን በውስጣችን እንዳይበራ የሚያግደን ኃጢያታችን ነው ፣ ይህም ኃጢያታችን ደግሞ እኛን ለሚቀጡን አጋንንትን ያጋልጠናል፡፡ በጸሎትና በርህራሄ ወይም በጎ ድርጊቶቻችን ከኃጢያታችን ነፃ የምንወጣ ከሆነ ይህ ማለት እግዚአብሔርን ከእኛ ጋር እንዲሆን አደረግነው እናም የእኛ ሥራ ለውጦታል ማለት አይደለም ፣ ነገር ግን በድርጊታችን እና ወደ እግዚአብሔር በመመለሳችን ክፋታችን ካመጣብን ቁስል ስለምንፈወስ እንደገና የእግዚአብሔር ቸርነት ለማግኘት በር ተከፈተልን ማለት ነው፡፡ ስለዚህ እግዚአብሔር ከክፉዎች ይርቃል ወይም ፊቱን ያዞራል ማለት ፀሐይ ከዓይነ ስውር እራሷን ትሸሸጋለች እንደማለት ነው፡፡ ሐቁ ግን የእግዚአብሔር ብርሃን ሁሌም እንዳበራ ነው አይነ ልቦናችን በኃጢያት ካልታወረ ሁሌም እናየዋለን፡፡

ጎርጎርዮስ ዘኑሲስ (335-395) ዓ.ም፡– የባስልዮስ ዘቂሣርያ ታናሽ ወንድም

የእግዚአብሔር አንድ አላማ ይህ ነው አጽናፈ ዓለሙ በእያንዳንዱ ሰው በኩል ፍፁም መሆን ነው፡፡ የነፍሳችን ፈውስ መጠን የሚወሰነው በእያንዳንዱ ሰው ላይ ባለው የክፋት መጠን ልክ ነው ፡፡ የነፍስ ፈውስ ከክፋት መንፃት ነው እናም ይህ ያለ መከራና መስቀል መሸከም ሊከናወን አይችልም። በእርግጠኝነት“ ሲኦል ”ተብሎ የሚጠራው ቦታ አለመሆኑን ማሰብ አለብን ፣ ነገር ግን ቅዱሳት መጽሐፍት እንደሚያስተምሩን የማይታይ ቁሳዊ ያልሆነ የሕይወት ሁኔታ ነው።

ባስልዮስ ዘቂሣርያ (329-379 ዓ.ም)

የእግዚአብሔር ድምፅ የእሳቱን ነበልባል ይከፍላል ያበርዳል ይህ ተዓምር በባቢሎን በሦስቱ ልጆች በእቶን እሳት ውስጥ እንደደረሰ ታይቷል፡፡ በዚህ ጊዜ እሳቱ ለሁለት ተከፍሎ ነበር ፣ ስለሆነም በውጭ ያሉትን ሲያቃጥላቸው ፣ በውስጥ ያሉትን ልጆቹን ግን ያቀዘቅዝ ነበር፡፡ ለዲያቢሎስ እና ለመላእክቱ ቅጣት የተዘጋጀው እሳት በጌታ ድምጽ እንደሚከፈል አምናለሁ፡፡ ስለሆነም በእሳት ውስጥ ሁለት አቅሞች አሉ ማለት ነው ፣ አንደኛው የሚነድ እና ሌላኛው ደግሞ የሚያበራ ፣ የእሳቱ ኃይለኛ እና የቅጣት ባህሪ መቃጠል ለሚገባቸው ሊጠብቃቸው ይችላል ፣ ብርሃኑ እና ብሩህ የሆነው ባህሪ ደግሞ ከእግዚአብሔር ጋር ደስ ለሚላቸው ሰዎች የሚጠብቃቸው ይሆናል። ከእግዚአብሔር መራቅ በሲኦል ከሚጠበቀው ቅጣት እጅግ በጣም ከባድና የከፋ ነው ፣ ይህም በዚህ አለም በብርሃን ማጣት ከሚሰቃየው ሰው የበለጠ መከራ ነው።

ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ (347- 407) ዓ.ም)

የእግዚአብሔር መገለጥ እና እይታ አይነ ልቦናቸውን ላበራው ገነት ለርኩሳኖች ወይንም ለማይዘጋጁት ደግሞ እሳትና እና ሲኦል ሊሆን እንደሚችል በሚገባ እናውቃለን። ስለዚህ በደብረ ታቦር ሦስቱ ደቀ መዛሙርት ይህንን የእግዚአብሄርን መገለጥ ለመቀበል በጣም የተገቡ ይመስላል፡፡ ለሌሎች ግን ቆይቶ ከትንሳኤው በኋላ መገለጥ ነበረበት። ሦስቱ ደቀመዛሙርቶች ይህንን የእግዚአብሔርን ራዕይ እንዲካፈሉ ያደረጋቸው የተወሰነ ብቃት ነበራቸው፡፡ ሦስቱም ከሌላው ደቀመዛሙርት የላቀ ነበሩ፡፡ እውነተኛ ንግሥና በአኗኗር ዘይቤያችን ስኬት የጌታን ደግነት እና ፀጋን ለማሸነፍ የሚያስችል ሁኔታ መፍጠር ነው፡፡ ስለ ገሀነም ልንፈራ የሚገባን ምክንያት የማይጠፋ እሳት ፣ አሰቃቂ ቅጣቶች ፣ የማያቋርጥ ቅጣት ሳይሆን ይልቁን እንዲህ ያለውን መልካም ጌታን ማሳዘንና እና ከመልካምነቱ ውጭ እራሳችንን ማግኘት ነው፡፡ በጓደኞቻችን እና በልጆቻችን ላይ የሚያስጨንቅ ነገር መፍጠር ከመቅጣት እጅግ የከፋ ነው ብለን ካሰብን በእግዚአብሔር ፊት ያለን አመለካከት የበለጠ ሊሆን ይገባል እናም ጌታን የማያስደስተውን ማንኛውንም ነገር ማድረግ ከማንኛውም ገሃነም የከፋ ነው ብለን ማሰብ አለብን፡፡  የመድኃኒታችን ሞት ነፃ አውጥቶናልና ማንም ሞትን አይፍራ። ጌታችን ወደ ሲኦል ወርዶ ለነፍሳት ነፃነትን አውጇል፡፡ ሲኦል ሆይ ፥ አንተ ከጌታ በታች በመገናኘት ተቸገርህ” ሲል ኢሳይያስ ይህን ትንቢት ተንብዮአል፡፡ እሱ ያፌዝበት ምክንያቱም ገሃነም ስለተተራመሰ ነበር፡፡ ስለተበላሸ በሁከት ውስጥ ነበር፡፡ እሱ ስለጠፋ ሁከት ውስጥ ነው፡፡ አሁን በምርኮ የተያዘ ስለሆነ በሁከት ላይ ነው፡፡ ሞት ሆይ ፥ መውጊያህ የት አለ? ሲኦል ሆይ ፥ ድል መንሣትህ የት አለ? ክርስቶስ ተነስቷል ክፉዎችም ተጣሉ! ክርስቶስ ተነስቷል መላእክቱም ደስ ይላቸዋል! ክርስቶስ ተነስቷል ሕይወትም ነፃ ወጣ፡፡ ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ ስለ ከንቱ ውዳሴ እና ወላጆች ልጆቻቸውን ለማሳደግ ትክክለኛው መንገድ በሚለው ርዕስ ላይ አንድ ልጅ ስለ ገሃነም ማስተማሪያው ዕድሜው ሲገፋ ፣ የበለጠ አስፈሪ ታሪኮችን ንገሩት ይላል፡፡ እሱ ገና ጨቅላ እያለ በማያውቀው ነገር ላይ በጣም ከባድ ሸክም በማድረግ እንዳናሳዝነው ጥንቃቄ ማድረግ ያስፈልጋል። ግን ከአስራ አምስት ዓመት ወይም ከዛ በላይ ሲሆነው ግን ስለ ሲኦል ይነገረው፡፡

ቅዱስ ኤፍሬም ሶርያዊ ከ(306-373 ዓ.ም)

ምናልባትም ለክፉዎች የሚያዩት ነገር ሁሉ ገሃነም ነው ፣ መለየታቸው ደግሞ በአእምሮአቸው እንደ ነበልባል እሳት ያቃጥላቸዋል፡፡ በአስተዋይ አእምሮና ሕሊና ውስጥ የሚኖር ያ ስውር ዳኛ ተናግሯል እናም ለእነሱ የጽድቅ ዳኛ ይነሳል በነፍሳቸው ላይ ያለ ርህራሄ ይቀጣቸዋል፡፡ ምናልባትም ፣ እነሱን የሚለያይ እና እያንዳንዳቸውን ለእነርሱ ተስማሚ ወደሆነ ቦታ የሚልክላቸው ይህ ነው ፡፡ ምናልባትም ፣ መልካሙን በቀኝ እጁ ይዞ ኃያሉ ወዳለበት ቀኝ እጅ ስለሚልክ ነው፡፡ እንዲሁም በግራው ኃጥኣን ይይዛል ፣ እና “ግራ” ወደሚባል ቦታ ያስገባቸዋል ፣ እናም ምናልባትም በዝምታ እነሱን የሚከሰስ እና ዝም ብሎ በእነሱ ላይ ፍርድን የሚያስተላልፈው ይህ ነው፡፡

ታላቁ ቅዱስ መቃርስ

የጨለማው መንግሥት እና ኃጥያት እስከ ትንሣኤ ሙታን ቀን ድረስ የነፍሳት አካል ተሰውሮ ቢገኝም በትንሣኤ ግን በጨለማ የተሸፈነውና በነፍሳችን የተደበቀው ሥራችን በትንሣኤ በተነሣው አካላችን ላይ በግልፅ ይታያል  የብርሃኑ መንግሥት እና የሰማያዊው ምስል ኢየሱስ ክርስቶስ ፣ አሁን ነፍሳት ላይ ያበራል እና ለቅዱሳን ነፍሳት የበላይነት ይሰጣል፡፡ ክርስቶስ ከሰዎች ዐይን ተሰውሮአል ፡፡ እስከ ትንሣኤ ቀን ድረስ የሚታየው በነፍስ ዐይኖች ወይም በአይነ ልቦና ብቻ ነው ፣ በትንሣኤም ከጨለማ ያወጣቸዋል።

ቅዱስ ይስሐቅ ሶርያዊ

ኃጢአት ፣ ገሃነም እና ሞት ከእግዚአብሔር ጋር በጭራሽ አይገኙም ፣ እነዚህ ተጽዕኖዎች እንጂ ንጥረ ነገሮች አይደሉም፡፡ ኃጢአት የነፃ ምርጫ ፍሬ ነው፡፡ ኃጢያት ያልነበረበት ጊዜ ነበር ፣ ኃጢያትም የማይኖርበት ጊዜ ይኖራል፡፡ ገሃነም የኃጢአት ፍሬ ነው፡፡ ደግሞም በገሃነም የሚቀጡት ፍቅርን ያለመቀበል መቅሰፍት ነው፡፡ አይ ፣ እንደ ፍቅር አለመቀበል ሥቃይ መራራ እና ቁጣ ምንድነው? በገሃነም ውስጥ ኃጢአተኞች የእግዚአብሔር ፍቅር ተነፍገዋል ብሎ ማሰብ ትክክል አይሆንም የፍቅር ኃይል በሁለት መንገዶች ይሠራል ፣ ኃጢአተኞችን ያጠፋቸዋል ይህ የገሃነም ስቃይ ነው ፣ እጅግም መራራ ቁጭትም በውስጡ አለ፡፡ ነገር ግን ፍቅር የሰማይ ልጆችን ብርሃን ይሰጣል፡፡ ይህ የፍቅር ዓላማ ነው፡፡ የፍቅር ቅጣት ስህተትን ለማረም ነው ፣ ግን የመበቀል ዓላማ የለውም በቀል በፍቅር ምንጭ እና ውቅያኖስ በጭራሽ ሊገኝ አይችልም የእርሱ ዓላማ የሰዎች መታረምና መቀየር ነው። ፍርዱ በእናንተ ውስጥ ባሉት ነገሮች ውስጥ ስላልተገለጠ እግዚአብሔርን ፍትሃዊ ነው አትበሉ፡፡ ኃጢአተኞች ሳለን ክርስቶስ ስለ እኛ ሞቶአልና። እግዚአብሔር ፍትሐዊ ነው ስንል ፣ እሱ እንደ ወንጀላቸው ብዛት በኃይል እንዴት እንደሚቀጣ የሚያውቅ ጥሩ ዳኛ ነው ማለታችን አይደለም ፣ በተቃራኒው ግን እርሱ ደግ እና አፍቃሪ ነው ማለታችን ነው፡፡ ሁሉንም መተላለፋችን እና አለመታዘዝ ይቅር የሚል ፣ በሁሉም መንገድ ሊያድነን የሚፈልግ ፣ እናም ክፉን በክፉ ፋንታ በጭራሽ የማይከፍል ነው፡፡ ኃጢአተኛውን አይጥሉ፡፡ ሁላችንም በደል ተጭኖናልና። እኛ ኃጢአተኞች ሆነን ሳለን ክርስቶስ ስለ እኛ የሞተ የእግዚአብሔር ፍርድ የት ነው? (ሮሜ 5 8) ፡፡ ግን እዚህ መሐሪ ከሆነ ፣ እርሱ እንደማይለወጥ እናምናለን ፡፡ እግዚአብሔር ርኅሩኅ ሊሆን አይችልም ብለን በጭራሽ ማሰብ የለብንም፡፡ የመለኮታዊነት ባህሪ እንደ ሟች ሰዎች አይለዋወጥምና፡፡ እግዚአብሔር እንደ ፍጡር የሌለውን አያገኝም ፣ ያለውንም አያጣውም ፣ ያለውንም አይጨምርም ፡፡ ግን እግዚአብሔር ከመጀመሪያው ያለው ፣ ቅዱስ ቂርሎስ በዘፍጥረት ላይ በሰጠው አስተያየት ላይ እንዳለው እስከ መጨረሻው ድረስ አለው ፡፡ እግዚአብሔርን ፍሩ ፣ ለእሱ ካለው ፍቅር ፣ እና ለተሰጡት መልካም ስም አይደለም ፡፡ እሱን መውደድ እንዳለብን እሱን ውደዱ ፡፡

 

ክርስቶስ በመካከላችን ነው
ለዘላለሙም ይሆናል

ዮናስ አሰፋ (አስበ ፃድቅ) ነኝ
መስከረም 13, 2013 (September 23, 2020)
ከምንጭ መስክ
ቨርጂኒያ